We kunnen het!
Een van de meest fantastische eigenschappen van onze glastuinbouwsector vind ik nog altijd de enorme flexibiliteit. Hoe moeilijk of hoe groot het probleem soms ook is, als sector komen we er altijd weer bovenop.
Denk bijvoorbeeld aan de “druivencrisis” in het Westland. Eens was dit een grote teelt. Na de tweede wereldoorlog verdween deze teelt (bijna) compleet vanwege de concurrentie uit Zuid-Europa. Crisis! Het Westland krabbelde op met nieuwe gewassen, zoals tomaat en komkommer. Recenter nog kenden we de “wasserbombe” crisis. Duitsers wilden onze “watertomaten” niet meer. Onze flexibiliteit, vorm gegeven in o.a. productdiversificatie, smaakverbetering, merkontwikkeling en marketing, maakte ons weer een uitstekende speler op de tomatenmarkt. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Denk aan EHEC en de economische crisis.
Volgend vraagstuk: gasloos!
In 2050 mag de glastuinbouw geen fossiele brandstoffen meer gebruiken. Voorwaar geen sinecure. We zijn immers grootverbruiker. Daar komt nog bij dat van onze sector een bijdrage wordt verwacht aan de vermindering van het verbruik van laagcalorisch gas uit Groningen. Dat betekent dat we sneller zullen moeten schakelen dan voor onze doelstelling in 2050 noodzakelijk zou zijn. Deels kunnen we dat opvangen door tijdelijk hoogcalorisch gas aan te gaan wenden dat geïmporteerd wordt. Deels zal dit toch echt moeten komen uit een versnelde verduurzaming. Een mooie uitdaging.
Waardering in de markt
Het realiseren van onze klimaatdoelen is natuurlijk súper belangrijk. Maar ook in onze afzetmarkten wordt de roep om duurzaam geproduceerde producten steeds groter. Consumenten worden kritischer op dit vlak. En dus óók onze retailers. Het is nog een zoektocht om de meerwaarde van een duurzaam geteeld product óók vertaald te krijgen naar een “duurzame” productprijs. Ook daar zullen wij als producenten actief mee aan de slag moeten in de markt. Laten zien welke inspanningen we verrichten om duurzamer te produceren. En dat ook uitdragen naar retailer en consument.
Steun in de rug van de overheid blijft noodzakelijk
Onze sector kán de uitdagende doelstelling van 2050 realiseren. En het bewijs wordt al op veel plaatsen geleverd. Óók in Californië met twee doubletten, maar er moet nog veel gebeuren. Denk aan de verdere uitbreiding van duurzame warmtebronnen, de aanleg van warmtedistributienetten en het gebruik van rest CO2 voor de glastuinbouw. Grootschalige projecten die van cruciaal belang zijn maar die de reikwijdte van (individuele) tuinbouwondernemers te boven gaan. Steun van de overheden is daarbij absoluut noodzakelijk. Middels subsidies, zekerheidsstellingen of steun bij het onrendabele deel van een investering. Maar óók door transparante en éénduidige regelgeving.
We kunnen het!
Ik ben ervan overtuigd dat we de doelstellingen gaan realiseren. We zijn immers al stevig op weg! En er zijn in het land veel nieuwe initiatieven.
Veel succes!
Peter Smulders
Californië BV
